ارسال به دوست 
نسخه چاپي
صنعت غلات و آسیابانی ازبکستان
به گزارش نگاه هستی و به نقل از میلینگ اند گرین، ازبکستان در مرکز آسیا قرار دارد و همسایگان این کشور افغانستان، قرقیزستان، قزاقستان، ترکمنستان و تاجیکستان هستند. همانند دیگر کشورهای آسیای مرکزی، ازبکستان تابستان‌هایی گرم و خشک و زمستان‌هایی سرد را تجربه می‌کند.
این کشور دارای آب و هوای قاره‌ای است و به هیچ دریایی راه ندارد که شرایط خشکی را به وجود می‌آورد. بخش جنوبی این کشور دارای هوای گرم و بخش شمالی سردتر است. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ازبکستان استقلال خود را در سال 1991 اعلام کرد و اکنون سیستم ریاست جمهوری دارد. بخش کشاورزی به دلیل کمبود آب در این ناحیه، تولید پنبه کاهش پیدا کرده و تولید غلات و دیگر محصولات در اولویت قرار گرفته است. مساحت کمی از زمین‌های این کشور برای کشاورزی مناسب هستند اما دولت این کشور قصد دارد آن را به یک تولیدکننده خودکفای غلات تبدیل کند. به همین منظور انتظار می‌رود که سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و صنایع کشاورزی در سال‌های آینده افزایش پیدا کند. صنعت آسیابانی ازبکستان Uzdonmahsulot که آژانسی دولتی است، مسئول خرید، طبقه‌بندی و ذخیره غلات و دانه‌هایی است که این کشور به آن نیاز دارد. علاوه بر این، کمپانی‌هایی که زیر چتر این کمپانی هستند، به تولید خوراک دام، آرد گندم، محصولات نانوایی و پاستا می‌پردازند. آسیابانی در این ناحیه به زمان‌های بسیار قدیم برمی‌گردد. آسیاب‌هایی وجود دارند که از قرن 19 فعال بوده‌اند و حتی امروز هم فعال هستند. البته به مرور زمان، آسیاب‌های آبی و بخاری توسعه پیدا کرده و جای خود را به تجهیزات مدرن با بهره‌وری بالا دادند. برای مثال، آسیابی به نام Tashkent Sharri در سال 1885 ساخته شد که بزرگ‌ترین و بهترین آسیاب در آن زمان بود و به مدت 25 سال به تولید 25 تن آرد در هر روز پرداخت (تا سال 1910). اولین آسیاب بخاری در Tashkent در سال 1910 ساخته شد. مدرن‌سازی و پیشرفت تکنولوژیکی بخش آسیابانی در ازبکستان در سال 1961 آغاز شد که دولت تصمیم مهمی را در دوباره‌سازی خریدهای دولتی برای محصولات کشاورزی گرفت. طبق این تصمیم، خرید غلات فقط از طریق امضای قراردادها صورت می‌گیرد. همگام با این تصمیم، وزارت محصولات نانی در ماه مارس 1961 منسوخ و وزارت آمادگی تاسیس شد که دفاتری برای بازرسی‌های منطقه‌ای داشت. وزارت محصولات نانی و صنایع خوراک دام در ماه مِی 1965 و با آرایشی جدید افتتاح شد. این وزارت جدید تاکید زیادی روی بازسازی و نهایی کردن کارها همزمان با انتقال به خودکارسازی انجام داد. در بعضی کارخانه‌ها، آرد بدون بسته‌بندی، ذخیره و فروخته می‌شد اما کارهایی برای این امر صورت گرفت. ذخیره‌سازی، فروش و انتقال آرد آسان‌تر گشت. از سال 1965 تا 1969 خوراک دام تولید شده، با آنتی‌بیوتیک‌ها، ویتامین‌ها و ریزمغذی‌ها غنی شد. در سال 1970 دوباره وزارتخانه مرتبط منسوخ و بر پایه وزارت تهیه غلات بنا شد. سطح تولید تکنولوژیکی و حجم تولید کارخانه‌ها افزایش پیدا کرد و تولید آرد تا سال 1980، 3/3 برابر شد. تا سال 1980، تولید غلات 1/18 برابر رشد کرد و تولید خوراک دام 6/11 برابر در مقایسه با سال 1969 بیشتر شد. بین سال‌های 1981 تا 1985، کارخانه‌های جدیدی در 4 شهر مختلف تاسیس شد که به تولید 1300 تن در روز می‌پرداختند. علاوه بر این، آسانسورهای جدید با ظرفیت کلی 2/240 هزار تن سفارش داده شدند. در همین زمان 11 کارخانه، مدرن‌سازی و نوسازی شدند. مدرن‌سازی تکنیکی در 13 کارخانه دیگر و 5 کارخانه آسیاب برنج نیز انجام شد. بین سال‌های 1986 تا 1990، ساختار جدیدی در زمینه صنایع کشاورزی به وجود آمد. 6 ماه بعد این وزارتخانه، بخش‌های نان، پاستا و شیرینی با 22 نانوایی دوباره‌سازی و ترکیب شدند. ظرفیت تولید بین سال‌های 1987 تا 1990 افزایش پیدا کرد و ابتکار عمل‌هایی نیز صورت پذیرفت. کارخانه‌های بیشتری مدرن‌سازی شده و تجهیزات قدیمی با تجهیزات جدید مدرن با بهره‌وری بالا جایگزین شدند. در نتیجه، ظرفیت کلی به 573 تن در روز افزایش پیدا کرد. آسیاب‌های جدید آخرین مرحله توسعه صنعت نان بودند که کار خود را بین سال‌های 1987 تا 1990 آغاز کردند. در مدت زمان سال‌های 2010 تا 2017، 20 تولیدکننده مدرن پاستا شروع به کار کردند. در نتیجه تولید پاستا به اندازه 15 تا 17 برابر افزایش پیدا کرد. علاوه بر این خط بسته‌بندی پاستا نیز برای تولید بسته‌بندی‌های کوچک ایجاد شد. امروزه نیز در این کشور هنوز کارخانه‌های جدیدی در این صنعت و زیر چتر کمپانی‌های خصوصی افتتاح می‌شوند.