ارسال به دوست 
نسخه چاپي
برزیل به سمت خودکفایی تولید گندم پیش می‌رود
بر اساس گزارش سرویس کشاورزی خارجی وزارت کشاورزی ایالات متحده (FAS)، برزیل به عنوان یکی از نیروگاه‌های کشاورزی جهان در تولید ذرت و سویا، به دنبال خودکفایی در تولید گندم در دهه آینده است.
به گزارش نگاه هستی به نقل از millermagazine، برزیل با 215 میلیون نفر، بیش از 12 میلیون تن گندم و محصولات مبتنی بر گندم در سال مصرف می‌کند که بیش از تولید ملی این کشور است که تقریباً 9/5 میلیون تن برای سال بازاریابی 2025-2024 پیش‌بینی شده است. در نتیجه، برزیل در میان 10 واردکننده برتر غلات در جهان قرار دارد و به ویژه به آرژانتین متکی است که بیش از 80 درصد واردات برزیل را بر عهده داشته است. در اوایل دهه 2000، تولید گندم برزیل توانست بیش از 30 درصد نیاز ملی را برآورده کند. با این حال، تا برداشت 2023-2022، این میزان خودکفایی به 80 درصد افزایش یافته بود که یک بهبود قابل توجه محسوب می‌شد. با وجود این پیشرفت، کشور همچنان با شکاف بین تولید و مصرف مواجه است. به گفته FAS، کشاورزان و محققان، گام‌هایی قابل توجه در افزایش تولید محصول، عملکرد و سطح زیر کشت برداشته‌اند. با این حال، برای دستیابی به برنامه بلندپروازانه دولت برزیل جهت خودکفایی گندم در دهه آینده، هنوز چالش‌هایی پیش رو است که باید بر آن غلبه کرد. می‌توان با کشت زمین در بیوم سرادو، منطقه‌ای شبیه ساوانا در برزیل مرکزی، به خودکفایی گندم دست یافت. دولت قصد دارد تولید گندم را در تقریباً 4 میلیون هکتار از زمین‌های تخریب شده گسترش دهد و از انواع بذر گندم مقاوم در برابر آب و هوای خشک و سازگار با شرایط خاکی رایج در منطقه استفاده کند. تولید گندم در برزیل عمدتاً در ایالات جنوبی از جمله ریو گرانده دو سول و پارانا متمرکز است که آب و هوای آن عمدتاً معتدل و نیمه گرمسیری است. این دو ایالت تقریباً 80 درصد از تولید سالانه گندم کشور را تشکیل می‌دهند. بیوم سرادو دومین بیوم بزرگ در برزیل است و حدود 22 درصد از مساحت کل کشور را پوشش می‌دهد. آب و هوای منطقه سرادو با دو فصل، کاملاً تفکیک می‌شود؛ یک دوره بارانی از سپتامبر/ اکتبر تا مارس/ آوریل و یک فصل خشک از آوریل/ مه تا سپتامبر/ اکتبر. به گفته FAS، چرخه رشد گندم بین 100 تا 170 روز طول می‌کشد که معمولاً به نوع بذر، آب و هوا و شرایط خاک بستگی دارد. منطقه سرادو در برزیل دارای فصولی کاملاً مشخص است؛ 6 ماه باران و 6 ماه خشکسالی. این ویژگی شرایط را برای کشت گندم استوایی ایده‌آل می‌کند زیرا الگوهای آب و هوایی حاکم به مبارزه با بیماری‌ها و آفات و به انتخاب سیستم کاشت، چه دیم و چه آبی، کمک می‌کنند. در اوایل دهه 1990، دولت برزیل مداخله در خرید گندم را متوقف کرد و این بخش برای بهبود کیفیت غلات تحت فشار قرار گرفت. در نتیجه، سیستم تولید گندم برزیل برای اطمینان از انطباق با پارامترهای بازار بین‌المللی دستخوش تغییراتی قابل توجه شد. توسعه سطح زیر کشت که تا آن زمان تحت سلطه گندم نرم بود، به سرعت جای خود را به گندم نان داد که کیفیتی بالاتر داشت. این امر امکان استفاده از محصولات صنعتی با ویژگی‌های خاص را در محصولاتی مانند نان، بیسکویت، قوام‌دهنده¬ها و سایر مواد غذایی برای مصرف انسان فراهم کرد. علاوه بر این، کشت گندم با کیفیت بالاتر برای خوراک دام توسعه یافت که حاوی سطوح بالاتر از پروتئین، فیبر و اسیدهای آمینه است. شرکت تحقیقات کشاورزی برزیل (EMBRAPA) همچنین در حال توسعه کشت یک نوع گندم خاص مقاوم به خشکی و گرما است که برای کاشت در منطقه سرادو از دهه 1980 ایده‌آل است. در حالی که تا به امروز انواع زیادی از گندم در این منطقه پذیرفته شده است، 4 نوع از آن‌ها از گونه‌های اصلی هدف کشت بوده‌اند؛ BRS264، BRS394، BRS404 و BRS254. کشاورزان در برزیل مرکزی به کاشت گندم استوایی به عنوان محصول فصل دوم بعد از ذرت یا سویا ابراز علاقه کرده‌اند اما با چالش‌هایی مانند هزینه‌های بالای تقویت خاک ضعیف، شیوع بالای آفات، خرید تجهیزات برای تولید گندم و تدارکات مواجه هستند. در نتیجه، بسیاری از کشاورزان ترجیح می‌دهند به سرمایه‌گذاری در محصولات قابل اطمینان‌تر و ریسک‌گریزتر ادامه دهند. یکی دیگر از موانع مهم، فقدان آسیاب‌های بزرگ است که بتوانند گندم را در منطقه سرادو فراوری کنند. ایالت میناس گرایس به تنهایی دارای ظرفیت آسیاب 800 هزار تن است اما تخمین زده می‌شود که تنها از 200 هزار تن استفاده کند. آسیاب‌ها به طور سنتی در مناطق شمالی و شمال شرقی برزیل به دلیل موقعیت بندرها و در مناطق جنوبی و جنوب شرقی که بیشتر تولیدات در آن قرار دارد، فعال هستند. به گفته FAS، مسیر تبدیل برزیل از یکی از واردکنندگان اصلی به خودکفایی تا یک دهه، همان‌طور که دولت برزیل در نظر گرفته است، با چالش‌های شناخته شده کشاورزان در این کشور مواجه است. با این حال، برای تولید گندم و تجهیزاتی که با شرایط تحمیلی بیوم سرادو مناسب‌تر باشد، سرمایه‌گذاری‌هایی قابل توجه انجام شده است. با توجه به تاریخچه‌ای که برزیل در تولید ذرت و سویا دارد یعنی بازه زمانی که این کشور از یک واردکننده خالص در دهه 1980 به صادرکننده اصلی در روزهای کنونی تبدیل شده است، احتمال می‌رود در تولید گندم استوایی با شتاب بیشتری نسبت به سایر غلات به خودکفایی برسد.