ارسال به دوست 
نسخه چاپي
بیماری‌های خاموش نانوایان
رفتن به واحدهای نانوایی و نشستن پای صحبت‌های نانوایان، بسیار سخت است. چرا سخت؟! چون هر بار که پای حرف‌های آن‌ها می‌نشینی، درددل بسیار برای گفتن دارند که ناشی از زندگی و معیشت دشوار آن‌ها است.
همین چند وقت پیش، به یک واحد نانوایی در تهران رفتم و سر صحبت را باز کردم. شاطر نانوایی که اتفاقاً جوان هم بود، روی صندلی نشسته بود و می‌گفت نمی‌توانم زیاد بایستم. دلیلش را که پرسیدم، پاسخ داد: « وقتی از بچگی پای تنور نانوایی می‌ایستی، دیگر کمر برایت نمی‌ماند.» پرسیدم: «از چند سالگی پای تنور می‌ایستی؟» پاسخ داد: «من اکنون 40 سال دارم، دقیق یادم نیست شاید از 10 یا 11 سالگی مدام پای تنور ایستاده‌ام.» دست‌هایش هم صحت صحبت‌هایش را تأیید می‌کرد؛ جوانی که دیگر توانایی ایستادن ندارد... نانوایی شغلی است که آسیب‌های جسمی فراوانی را برای نانوایان به دنبال دارد و در برخی موارد باعث از کارافتادگی آن‌ها می‌شود. اما بیماری‌های نانوایان تنها به دیسک کمر و واریس ختم نمی‌شود، آن‌ها به دلیل نزدیکی به حرارت، به بیماری‌های پوستی و ریوی هم مبتلا می‌شوند و هیچ راهکاری برای درمان بیماری‌های نانوایان نیست. نانوایان سال‌های سال است که با این مشکلات زندگی می‌کنند. شغلشان دشوار است که نیاز به توجه و تمرکز بیشتر بر سلامتی‌شان دارد اما آنقدر کلاف شرایط معیشتی آن‌ها در هم گره خورده که دیگر کمتر توجهی به سلامت خود ندارند. در این میان، شاید اتحادیه نانوایان بتواند نقشی بسزا ایفا کند. شاید توجه به سلامت نانوایان و در نظر گرفتن درمان دوره‌ای، بتواند راهکاری برای حفظ سلامت نانوایان باشد. خبرنگار: ساناز مرادیان عنبران