ارسال به دوست 
نسخه چاپي
جایگاه والای نان در قرقیزستان
احترامی که مردم قرقیزستان به نان میگذارند، در کمتر جایی دیده میشود. نان سنتی نه تنها یک بخش اصلی در رژیم غذایی مردم قرقیزستان است بلکه یکی از جنبههای اصلی فرهنگ آنها است.
به گزارش نگاه هستی به نقل از centralasiaguide، نان تقریباً در هر وعده غذایی استفاده میشود و همیشه برای پذیرایی از مهمانان نیز تدارک دیده میشود. درواقع نان در قرقیزستان از چنان قدرتی برخوردار است که هدر دادن یا دور ریختن غیرضروری آن از عادات به شدت زشت اجتماعی محسوب میشود. با توجه به علاقهای که قرقیزستانیها به نان دارند، جای تعجب نیست که انواع مختلفی از نانهای سنتی را ارائه کردهاند، از لقمه بورسوک، ناگتهای لقمهای سرخ شده که در هر مناسبت خاصی سرو میشوند تا کاتاما، یک نان شیرینی سرخ شده که به خاطر طعم کرهایاش مشهور است. اما سنتیترین نان این کشور، تاندیر نان است؛ نان تخت تزئینی که کاملاً تزئین میشود و این نان در نوعی کوره سفالی که تنوری سنتی است و قرنها در این قسمت از جهان مورد استفاده قرار گرفته است، پخته میشود. نوع دیگر این نانها که کرکی و مرطوب با پوستهای ترد است تحت عنوان لپیوشکا یا توکاچ و یک نوع نان متعلق به آسیای میانه شناخته میشود و از قدیم در هر خانواده قرقیزستانی به عنوان خوراک روزانه استفاده میشده است. این نان، اغلب همراه چای مصرف میشود و معمولاً با انواع چاشنیها از جمله مربا و کمپوتهای مختلف یا کره سرو میشود. به طور سنتی، نانواییهای لپیوشکا در قرقیزستان یک تجارت خانوادگی بودهاند که از پدر به پسر منتقل میشدهاند اما اشتهای سیریناپذیر که برای این نان مسطح سنتی وجود دارد باعث به وجود آمدن صدها نانوایی جدید در سالهای اخیر در پایتخت قرقیزستان برای تأمین تقاضای مردم شده است. شبها نانوایان حدود 2000 قرص از این نانها را آماده میکنند تا صبح به دست مشتریان برسانند. روز کاری این نانوایان از ساعت 2 بامداد آغاز میشود که حدود 150 کیلوگرم آرد گندم به نانوایی تحویل داده میشود و آنها بلافاصله شروع به تهیه خمیر میکنند. انواع گوناگونی از این نان تهیه میشود اما مخلوط اصلی آن شامل آرد، کره، نمک، آب و مخمر است. خمیر را به شکل دایره و در نهایت به شکل گرد با لبههایی برجسته درمیآورند سپس نانها با استفاده از یک ابزار سنتی معروف به چکیچ که ابتدا آن را در آب و روغن فرو میکنند، تزئین میشوند. خمیر قالب زده شده به مخلوطی از زرده تخم مرغ و شیر آغشته میشود تا نان پس از پختن دارای سطحی براقتر باشد. در طول مدت آماده کردن خمیر، تنور را که در واقع تاندیر نام دارد، با سوزاندن چوب گرم میکنند. بعد از چند ساعت که آتش درون تنور سوخت، کمی آب وسط تنور میریزند و از میزان بخار کردن آن متوجه میشوند که دمای تنور برای پخت نان مناسب است یا خیر و نان تنها از طریق گرمای دیوارههای تنور پخته میشود. پخت هر تنور حدود ۶ الی ۹ دقیقه زمان میبرد. همچنین دود ناشی از سوختن چوب درون این تنورها، طعمی بینظیر به آنها میبخشد. تاندیر یک نسخه محلی از تنور است و در واقع یک کوره استوانهای چوبی است که گمان میرود 5000 سال پیش در ایران ابداع شده باشد. این یک سیستم پخت مبتکرانه است و بزرگترین مزیتش این است که دیوارهای سفالی آن، هنگامی که به درستی گرم شوند، ساعتها داغ میمانند و برای پخت در نقاطی از جهان که سوخت کافی در دسترس نیست، ایدهآل است. کورههای سنتی تاندیر قرقیزستان از خاک رس مرطوب ساخته میشود که با رشتههای پشم گوسفند عایقبندی شده است. آنها معمولاً با دست شکل میگیرند و سپس زیر نور آفتاب خشک میشوند. از یک کوره معمولی تاندیر میتوان به مدت 20 سال استفاده کرد.