ارسال به دوست  نسخه چاپي 

خط مقدم تغذیه

شايد بتوان گفت که اين روزها به واسطه گسترش ويروسي منحوس به نام کوويد 19 يا همان کرونا در جهان، اکثريت قريب به اتفاق مردم در اقصي نقاط اين کره خاکي، تلخ‌ترين دوران زندگي خود را تجربه مي‌کنند، آمارهاي رسمي در چند روز اخير از ابتلاي بيش از سه ميليون نفر و مرگ بيش از دويست هزار نفر در سراسر جهان خبر مي‌دهد.

 

دهها هزار نفر از بندگان بيگناه خدا که هر يک در گوشهاي از اين جهان پهناور به کار خود مشغول بودند، طي دو تا سه ماه جان خود را از دست دادند و شوربختانه بايد گفت اين روند همچنان ادامه دارد و هنوز کسي نميداند که تا کي ادامه خواهد داشت. از همه مهمتر اين که هنوز کسي پاسخي قطعي براي چرايي اين ميزان مرگ و مير نداده است. البته يقيناً در آينده و در دروس تاريخي و علمي، شرح حال اين روزها خواهد آمد و آن زمان چون علت اصلي و دليل به وجود آمدن اين ويروس و نحوه انتشار آن مشخص شده، ديگر هيچ ابهامي در اين موضوع براي افکار عمومي جهان باقي نخواهد ماند.

هر چند که مرگ حتي يک نفر در تمام دنيا، باعث آزردهخاطر شدن دل همگان است اما نبايد فراموش کنيم که بشر در طول تاريخ، دوران بسيار سختتري از شرايط امروز را تجربه کرده که به واسطه نبود سيستمهاي اطلاعرساني همچون امکانات امروزي، وخامت اوضاع آن روزگاران تا مدتها براي عموم مردم پوشيده بوده است.

فکر ميکنم آنچه امروز باعث دلگرمي انسانها در سراسر جهان شده است، احساس بدون مرز و طبقه ديده شدن انسانها به واسطه اين ويروس است. ويروسي که فقير و غني، سياه و سفيد، اروپايي و آمريکايي، فارس و عرب، چشم کوچک و چشم بزرگ را يکسان ميبيند و از آن مهمتر باور قلبي به خداوند متعال به عنوان تنها قادر مطلق است. شايد در طول تاريخ و تا به امروز به واسطه وجود نعمتهاي جديدي همچون شبکههاي اجتماعي، سابقه نداشته که دهها و صدها ميليون نفر از مردم در سراسر جهان در يک زمان با زبانهاي مختلف اما يکصدا، خداوند يگانه را صدا زده و درخواست سلامت براي يکديگر کرده باشند.

در شماره قبل نشريه که انتشارش تقريبا مصادف با روزهاي ابتدايي شيوع کرونا در کشور بود، مقالهاي تحت عنوان «تعاوني فرات» نوشتم که در آن از عدهاي فرصتطلب گله کرده و با ارجاع خواننده به سوابق ملت ايران در دوران جنگ، از ايثار و ازخودگذشتگي ايرانيان در دوران سخت نوشتم.  امروز که به گذشته نگاه ميکنم، ميبينم که از شروع اين اپيدمي در ايران، آنچه بسيار باعث مباهات ما نسبت به بسياري از کشورها بود، همان حس همدردي، همنوعدوستي، ايثار و فداکاري هميشگي است؛ از کادر پزشکي و درماني گرفته تا زحمتکشان دستگاههاي امدادي و نظامي و انتظامي و حتي مردم عادي که در اين دوران سخت با جان و مال خود به ميدان کمک به همنوعان وارد شدند و در جهت کاهش مضايقات همميهنان خود، از هر کاري که توانستند دريغ نکردند.

کادر بهداشت و درمان کشور به درستي لقب خط مقدم مبارزه با کرونا نام گرفتند و همه ميدانند که حضور در هر خط مقدمي مساوي است با دست و پنجه نرم کردن با مرگ و زندگي و چه بسيار پزشکان و پرستاران و کادر درماني که مظلومانه در اين راه جان شيرين خود را در راه خدا تقديم به همنوعان خود کرده و به درجه رفيع شهادت نائل آمدند.

طي دو ماه و چند روز گذشته از سوي مقامات مسئول از رئيس جمهور گرفته تا وزيران و معاونان و مديران کل و جزء در دستگاههاي مختلف دولتي و غيردولتي، هزاران بار از مردم درخواست شد که در خانه بمانند و با در خانه ماندن از شيوع بيشتر بيماري جلوگيري کنند و حتي در فواصل مختلف نيز گاهي به درستي اين درخواستها به دستور تبديل ميشد که جلوگيري از سفرهاي بين استاني از بارزترين آنها بود.

نکته حائز اهميت اين در خانه ماندنها، ارتزاق مردم عليالخصوص در حوزه آرد و نان بود که بايد به درستي مديريت ميشد. اين حقيقت را که دولت براي باز بودن نانواييها دستورالعمل صادر کرد، نميتوان ناديده گرفت اما تمام کار با دستور محض نميتوانست انجام شود چون اجراي اين کار، همکاري و از خودگذشتگي يک زنجيره را ميطلبيد؛ از کارکنان سيلوها و شرکتهاي غله که بايد گندم مورد نياز کارخانههاي آرد و آرد مورد نياز نانوايان و ساير مصرفکنندگان را تامين کنند گرفته تا شرکتهاي حمل و نقل، رانندگان حمل گندم و آرد و کارگران حمل کيسه آرد و نيز کارخانههاي توليد آردي که من شاهد بودم برخي از آنها حتي در اولين روز تعطيلات نوروز نيز به کار مشغول بودند چرا که علاوه بر تامين آرد نانوايان، وظيفه ديگري نيز به عهده داشتند و آن تامين آرد مورد نياز کارخانههاي ماکاروني و لازانيا بود زيرا در روزهاي قرنطينه اين نوع از  غذاهاي خانگي جايگزين اغذيه رستوراني شده و استقبال مردم از آنها نسبت به قبل، چند برابر شده است و نهايتا توليدکنندگان انواع و اقسام نان سنتي، صنعتي، حجيم و نيمهحجيم و کارخانههاي ماکاروني که جمعيتي وسيع در کشور را تشکيل ميدهند و اين جمعيت همه با هم در اين دوران همچون کارکنان بخش بهداشت و درمان کشور، خط مقدمي را در جهت تامين مواد غذايي مردم در خانه مانده تشکيل دادهاند و تا به امروز به خدمات اين گروه کمتر توجه شده است. جا دارد که در اين دوران سخت از همه گروههاي اين زنجيره نيز نام برده شده و از خدمات آنها قدرداني شود.

به اميد غلبه دانشمندان بر اين بيماري نحس و بازگشت سلامت کامل به جامعه جهاني و رفع هرگونه قرنطينه و محدوديت در سرتاسر اين کره خاکي.                  

        

                                                                                                                                                           إن شاءا...   

                                                                                                                                                    غلامرضا مظاهري