ارسال به دوست  نسخه چاپي 

درددل‌هاي يکي از آسيابانان کهنه‌کار کشور به عنوان متممي بر سرمقاله نشريه شهريورماه تحت عنوان «مورد عجيب سبوس!»

 

 

 

بسمه تعالي

 

جناب آقاي غلامرضا مظاهري

سردبير محترم نشريه نگاه هستي

 

با سلام؛

در شماره شهريور ماه ماهنامه وزين نگاه هستي، مطالبي از بزرگان کانون انجمنهاي صنفي صنايع آردسازي عنوان گرديده بود که اينجانب را نيز که آسيابان و آسيابانزاده هستم و سالها در سنگرهاي مختلف صنعت فعاليت داشتهام، برآن داشت تا تکملهاي بر آن زده و مرتکب نگارش اين سطور شوم. واقعيت اين است که کمبود دستمزد آسياباني و اجحاف در حق توليدکنندگان  آرد، يک بعد قضيه است و اين مشکل ابعاد ديگري نيز دارد.

 صنعت توليد آرد تقريباً از هفتاد سال پيش که من از تغيير و تحولات آن اطلاع دارم، راه درازي را پيموده است، از آسيابهاي آبي با نيروي محرکه آب تا استفاده از موتورهاي تک سيلندر و آسياب سنگي، آسيابهاي چکشي تا بهرهوري از غلتک (والس) جهت خردايش گندم.

استفاده از هرکدام از اين تکنولوژيها و بهکارگيري آن در واحدهاي توليدي، مستلزم سرمايهگذاري جديد و به دور ريختن ماشينآلات و تجهيزات قبلي بود که سرمايهگذاري هنگفتي را ميطلبد و اگر در زمان بهرهگيري از هرکدام از اين روشها، صرفه اقتصادي و حمايتهاي دولتي وجود نداشت کار، بسامان نميشد و بديهي است که تکنولوژيهاي گذشته، جوابگوي نياز کشور و صنعت آسياباني نبود و چنانچه سرمايهگذاريهاي جديد توجيه اقتصادي نداشت، کسي سرمايهگذاري نمينمود.

در بررسي طرحهاي صنعتي، بازگشت سرمايه را ساليانه 30 درصد محاسبه ميکنند و نيز در محاسبه استهلاک، عمر ماشينآلات صنعتي 10 سال و عمر ساختمان 20 سال محاسبه ميشود. اگرچه در ايران و بهخصوص در سالهاي اخير، ماشينآلاتي هستند که بيش از 30 سال عمر دارند و ساختمانها نيز تا زمان ريزش به کارگرفته ميشود اما نبايد از نظر دور داشت که سرمايهگذاري در بخش صنعت بايد از حداقل سودي برخوردار باشد که علاوه بر استمرار فعاليت، امکان بازسازي و نوسازي آن نيز وجود داشته باشد.

از ديگر عوارض قيمتگذاري نابجا، استفاده از توليدات در مواردي غيرمتعارف است؛ اگر قيمت گندم کيلويي 670 تومان و قيمت جو هر کيلو 5 هزار تومان باشد در حالي که قيمت کاه کيلويي 4 هزار تومان و سبوس 1400 تومان قيمتگذاري شود، نبايد توقع داشت که کانالهاي جديد براي تغذيه دام و غيره پيدا نشود.

زماني که قيمت کالا به قيمت واقعي آن نزديک نباشد، ضايعات و دورريز آن فزوني ميگيرد و مصرفکننده پروايي جهت استفاده صحيح از کالا و توليدکننده درصدد بالا بردن کيفيت نبوده و انگيزهاي جهت عملآوري صحيح آن نخواهد داشت و اين همه اندکي از مضرات قيمتگذاري تصنعي آرد است در حالي که با عنايت به هزينه ناچيز قيمت نان در سبد هزينههاي مردم، ميتوان متمولين را از دريافت سوبسيد معاف و نيازمندان را از طريق پرداخت يارانه نقدي که سازوکار آن موجود و در حال اجرا است، ياري کرده، قيمت گندم را واقعي و يکسان و نيز يارانهها را هدفمند نمود و اين همه از نتايج سحر قيمتگذاري و عدم هدفمند کردن يارانهها است. باشد تا صبح دولت قيمتگذاران بدمد.   

                                                                                                                                

                                                                                                              

                                                                                                                                                      محمدحسن راسخي نژاد

                                                                                                                                            رئيس هيأت مديره شرکت آرد سعادت

                                                                                                                               و نايب رئيس خانه صنعت، معدن و تجارت استان يزد